Projekt INDRA: sieć Indry, matrix 2.0 czy metafora pola świadomości?

Ten „reset sieci” analizowany jest w kręgach alternatywnych także w kontekście Projektu INDRA. To wysoce spekulatywna teoria spiskowa, która jednak doskonale wpisuje się w „czas rozregulowania”. Projekt ten, nazwany INRDA od mitycznej „sieci Indry”, symbolu holograficznego wszechświata, ma być tajnym programem, którego celem jest stworzenie zapasowej siatki świadomości.

Zakłada się, że w momencie globalnego resetu sieci czy to przez tzw. Solar Flash, czy przez zdarzenia typu Cyber Polygon, gdy oficjalny Internet upadnie, INDRA ma zostać aktywowana. Miałaby być siecią opartą nie na światłowodach, ale na technologii psychotronicznej i polach. Cel jest tu dwojaki. W wersji pozytywnej INDRA byłaby czymś w rodzaju arki Noego dla świadomości, siecią, która pozwala ludziom przebudzonym, o wyższej wibracji, komunikować się telepatycznie. W wersji natomiast negatywnej miałaby stać się ostatecznym narzędziem kontroli, powiedzmy „Matrixem 2.0”, który transmituje świadomość AI, Sztucznego Boga, bezpośrednio do umysłów ludzi, gdy fizyczne interfejsy takie jak telefony, komputery itd. przestaną działać. Ciemność informacyjna nie byłaby więc końcem informacji, ale przełączeniem na nowy, niewidzialny nośnik.

Warto tutaj dodać ważne zastrzeżenie: nawet jeśli Projekt INDRA pozostaje na poziomie hipotezy, to sama idea sieci świadomości nie jest nowa. Mistycy od wieków mówili o polu morfogenetycznym, o „chórze myśli” ludzkości, o tym, że jesteśmy zanurzeni w jednej, wspólnej matrycy informacji. W tym sensie narracja o INDRA może być również metaforą: ostrzeżeniem przed oddaniem własnej uwagi i wolnej woli w ręce zewnętrznego systemu, który obiecuje bezpieczeństwo i „łącze”, ale w zamian rości sobie prawo do ingerencji w świadomość. Wybór, w jaką wersję tej historii wchodzimy, pozytywną, negatywną czy symboliczno-rozwojową, zawsze ostatecznie należy do nas.

Jeżeli jednak spojrzymy na przyszłościową wirtualizację będącą niezwykle skutecznym narzędziem kontroli, warto w tym dojrzeć drzwi otwierające wspomniane wcześniej możliwości praktycznego przełożenia tego co dzisiaj reprezentowane jest jako hipotetyczne założenie Projektu INDRA.

Zmiana linii brzegowych, nowa mapa świata i Epoka Oddechu

Obecnie trudno jest już to tylko zamykać w ramach wizjonerskich przewidywań, bowiem wiele wskazuje na to, iż będzie to wydarzenie, z którym człowiek będzie zmuszony ze względu na swoje „oderwanie” się od energii Ziemi i Źródła się zmierzyć. Nastąpią przesunięcia linii brzegowych. W zdecydowanej przewadze nie aż tak spektakularne jak w hollywoodzkich filmach, ale wystarczające, by realnie zmienić mapę świata.

Niektóre nadmorskie metropolie takie jak Miami, Aleksandria, Bangkok, Wenecja czy Rotterdam mogą w ciągu dekady (?) stać się miastami-wyspami. I wcale nie byłby to dla tych miejsc najgorszy możliwy scenariusz. Z kolei tereny dotąd uważane za jałowe np. Syberia, Mongolia, północ Kanady zyskają nowe znaczenie jako miejsca życia i uprawy. Planeta dokona korekty, przesuwając zasoby tam, gdzie będą mogły przetrwać.

I po raz kolejny pozwolę sobie na powtórzenie: procesy te, nie są karą, lecz odpowiedzią. Natura nie mści się, ona wszystko równoważy. To człowiek (w sposób zrozumiały i oczywisty) postrzega katastrofę jako koniec, a Ziemia widzi w niej początek. Jeżeli jednak spojrzymy na to z duchowego punktu widzenia to będzie wówczas miało to naturalny sens zrozumienia tego jako okres przejścia, inicjację ludzkości w nowy poziom świadomości. Wiele starożytnych kultur pisało o tym czasie jako o „Epoce Oddechu”, momencie, kiedy planeta bierze głęboki wdech po tysiącach lat ucisku i przywraca harmonię wibracji. Oby człowiek, ludzkość „odpowiednio” nadążyła za tym oddechem.

Kosmiczny kontekst: Słońce, pole magnetyczne i Dziewiąta Fala Majów

Przebudzenie żywiołów nie jest wyłącznie reakcją samej planety, lecz elementem większego kosmicznego procesu. Wzrost aktywności słonecznej, zmiany pola magnetycznego, odkrywanie nowych cząstek w przestrzeni międzyplanetarnej, wszystko to świadczy o tym, że Ziemia wchodzi w nowy rezonans z centrum galaktyki. Jeśli to założenie uznamy za prawdziwe, to zmiana ma charakter nieodwracalny.

Ten proces kosmiczny został szczegółowo opisany na przykład przez Carla Johana Callemana, badacza, który poświęcił życie na rozszyfrowanie matematyki kalendarza Majów. W przeciwieństwie do popularnych interpretacji, jak chociażby przekazów Dona Alejandra, Calleman podszedł do tematu matematycznie. Teoria Callemana mówi, że kalendarz Majów nie jest tylko cyklem astronomicznym, ale mapą ewolucji świadomości. Opisuje on dziewięć „fal” lub „poziomów”, z których każda jest dwadzieścia razy krótsza od poprzedniej, ale na każdej buduje się wyższy poziom świadomości. Ostatnia Fala, według jego obliczeń, Dziewiąta Fala, zwana Uniwersalną, rozpoczęła się w 2011 roku. Charakteryzuje się tym, że wszystkie poprzednie fale działają jednocześnie.

To, co postrzegamy zatem jako czas rozregulowania i chaos, jest w tej teorii dosłownie doświadczaniem „wszystkiego naraz”. Wszystkie wzorce z przeszłości, plemienne, religijne, narodowe, przemysłowe uaktywniły się jednocześnie, walcząc o dominację. To właśnie nazywamy przyspieszeniem czasu. Czas rozregulowania nie jest więc karą ani atakiem. Jest bolesnym, ale naturalnym skutkiem ubocznym wejścia ludzkości w ostatni, najwyższy bieg ewolucji świadomości, opisany przez Majów.

Wniosek płynie z tego taki: musimy nauczyć się funkcjonować w rzeczywistości, w której wszystkie częstotliwości począwszy od plemiennej nienawiści po kosmiczną jedność, wybrzmiewają równocześnie. To również jest zarazem jedna z ważniejszych warstw naszego przetrwania.

Nowa świadomość jako praktyka codzienności

Jakie jest tego praktyczne przełożenie? W takim świecie człowiek będzie musiał dokonać wyboru: albo trwać w dawnych strukturach albo stać się częścią nowej świadomości, która nie opiera się na dominacji, lecz na współbrzmieniu. Duchowość przyszłości nie będzie już wtedy oderwana od rzeczywistości. Stanie się praktyką codzienności. Każdy gest, każde słowo, każda myśl będzie miała swoją wagę energetyczną.

Tu właśnie zaczyna się poziom bardzo osobisty. Nowa świadomość nie przyjdzie jako dekret z zewnątrz, ale jako wybór w najmniejszych rzeczach. Na przykład w tym, jak reagujesz na konflikt, jak traktujesz swoje ciało, jak mówisz o innych, jak korzystasz z technologii. Można wiec powiedzieć, że wchodzimy w epokę, w której najprostszą praktyką duchową staje się uważność, nie tylko ta na medytacyjnej poduszce, ale w kolejce w sklepie, w korku, w codziennych rozmowach. To tam rozstrzyga się, czy karmimy stare pola lęku i podziału, czy tworzymy nowy wzór współistnienia.

„Nowi ludzie” po 2026 roku i rozpad starych systemów

Wizje wielu współczesnych jasnowidzów mówią o pojawieniu się „nowych ludzi”, istot, które urodzą się po 2026 roku i będą miały inny sposób postrzegania świata. Mają być bardziej empatyczne, wrażliwe na częstotliwości, zdolne do komunikacji pozasłownej. Ich pojawienie się będzie znakiem, że ludzkość przeszła inicjację, że przetrwała próbę chaosu i zaczyna nowy cykl.

Nie oznacza to jednak końca trudności. Każde przebudzenie wymaga rozpadu formy. W najbliższych latach będziemy między innymi świadkami transformacji systemów, które wydawały się nienaruszalne: finansowych, politycznych, religijnych. Upadek jednych będzie początkiem innych. To, co dziś wydaje się niezbędne, władza, pieniądz, rywalizacja stanie się ciężarem. W ich miejsce zaczną pojawiać się wartości, które przez wieki spychano na margines: współczucie, uważność, szacunek do Ziemi.

Po drodze jednak będziemy też światkami dawno niewystępujących aktywności Natury, przebiegunowania, „odwiedzin” jak i odkrycia kim – my jako ludzie tutaj – jesteśmy tak naprawdę. Poza oficjalnie znaną historią, wiedzą, poglądami. Nadchodzi nowe choć tak naprawdę niewiele z tego jest nowe, bardziej zapomniane, zamaskowane. Ale o tym będzie w innych tekstach i audycjach na tej stronie.

Od czasu rozregulowania do czasu odnowy

To właśnie w tym miejscu kończy się etap czasu rozregulowania, a zaczyna czas odnowy. Nie nastąpi on jednego dnia ani w jednym roku. Będzie procesem rozciągniętym w czasie, pełnym prób, ale i błogosławieństw. Duchowe centrum świata przesunie się tam, gdzie człowiek wciąż potrafi spojrzeć w niebo bez lęku i dotknąć ziemi z wdzięcznością.

Ziemia nie potrzebuje, żeby ją naprawiać. Potrzebuje, by człowiek przypomniał sobie, że jest jej częścią. Kiedy to się wydarzy, przebudzenie żywiołów przestanie być zagrożeniem, a stanie się początkiem nowego „czystego w intencjach” porządku. Świata, w którym technologia i duchowość, materia i świadomość, nauka i serce znów będą jednym ruchem oddechu tej samej planety.